Een persoonlijke trip naar Brixental in Oostenrijk.
Kun je je nog herinneren dat ik een tijdje geleden was uitgenodigd in het Brixental in Oostenrijk, middenin de Kitzbüheler Alpen? Met een super tof programma kwam ik er letterlijk in hoge sferen. Ik had er zelfs een ontmoeting met mezelf. Een ontmoeting met jezelf, dat kan toch helemaal niet? Nou, wel dus! Je leest er vandaag alles over. Maar eerst even bij het begin…….
Ik stond ’s morgens heel vroeg op het vliegveld en voelde mij toch wel een beetje nerveus. Mijn oor zat nog steeds dicht en ik maakte me dan stiekem toch wel een heel klein beetje zorgen of dit met het vliegen wel goed zou gaan. Eenmaal in het vliegtuig kauwde ik er op los om maar te voorkomen dat mijn oor zou blokkeren met het opstijgen of dalen. Gelukkig ging dit helemaal goed! M’n oor was er niet beter door geworden maar zeker ook niet slechter. Dat luchtte op……..
We overnachtten in de “Windau Lodge” in Westendorf. Een fijn en rustig hotel liggend aan een golfbaan.
Ik keek eens goed naar buiten en werd meteen rustig van wat ik daar in de verte zag; de bergen. Ik begon spontaan de frisse berglucht op te snuiven en kon ik hier eigenlijk niet meer mee stoppen. Dit voelde echt fijn!
Aangezien we al een tijdje onderweg waren was iedereen wel toe aan wat eten. Ik dook bij de Windau Lodge meteen in een van de traditionele Oostenrijkse gerechten, de käsespätzle. Jeetje! Uit eigen ervaring weet ik nu dat je beter zo’n portie kan delen maar man oh man wat lekker zeg;-)
Het zou een actieve reis worden dus de volgende ochtend meldden we ons al vroeg bij onze tourgidsen Bettina & Christina voor een fietstocht met de e-bike. Ik had nog nooit op een e-bike gezeten en dan er meteen mee de bergen in dat vond ik wel een beetje spannend. Maar het ging goed. Ik zette m’n e-bike de eerste etappes nog niet aan want ik had geen idee want ons nog te wachten stond en wellicht zou het straks echt zwaar worden. Dus ik werkte me lekker in het zweet. En dat vond ik ook helemaal niet erg want ik had het gevoel dat ik wel een beetje mocht bewegen met al die heerlijke traditionele Ooostenrijkse streekgerechten. Wat zijn die bergen toch prachtig. Halverwege begon het toch wel wat zwaarder te worden en profiteerde ik lekker van het motortje op mijn fiets. Zo kom ik die berg wel op hoor!
Wow! Wat is dat uitzicht dan toch prachtig in die bergen als je eenmaal bovenop die berg staat.
En kijk dat prachtige water bovenop de berg eens………
Na helemaal aan de top gekomen te zijn maakten we er een wandeling en aten we wat bij Fausenstation Frankalm. Ik word toch wel heel erg gelukkig van die super schattige bergtentjes. Ook als er geen sneeuw ligt, kom ik tijdens deze reis achter. Moet je kijken…….
En mag ik ook thuis zo’n geweldige koeler voor mijn drankjes? I just love it!
En ik wist dat ik niet weg kon gaan voor de echte knakworsten geproefd te hebben. Wanneer je hier in de Oostenrijkse alpen bent moet je echt de St. Johanner worstjes nemen. En uiteraard met mosterd en verse mierikswortel. Super lekker!
Toen was het tijd om weer terug te gaan. Makkelijk natuurlijk die berg af. Je hoeft alleen maar naar beneden. Of toch niet? Nou, ik kan je vertellen dat ik me toch liever de hele dag bergopwaarts in het zweet werk dan die berg af te moeten rijden. En daar heb je echt geen e-bike voor nodig hoor. Hier kwam ik mezelf wel tegen. Iedereen ging met een schijnbaar gemak naar beneden (oke, bijna iedereen dan maar ik focuste me natuurlijk alleen maar op degene waar het allemaal leek te lukken) maar ik had het zweet in mijn handen staan. Wat doe je dan als je samen met een groep vrouwen aan het fietsen bent?
Een aantal jaren geleden had ik het mezelf waarschijnlijk moeilijk gemaakt en was ik met een super gestresst en angstig gevoel naar beneden gereden. Maar dat deed ik dit keer niet. Ik koos heel bewust voor mezelf en stapte van die fiets af. Er werd nog geopperd dat ik ook de lift terug kon nemen maar dat wilde ik helemaal niet. Ik liep wel die berg af. “Gaan jullie maar ik kom er wel aan”. Onder het gezelschap van een van de tourgidsen liep ik naar beneden en dat voelde super goed!! Onderweg naar beneden maakte ik foto’s van die prachtige bellende koeien en de stukken weg waar ik het wel zag zitten sprong ik er weer net zo enthousiast op als aan het begin van de dag. Wat fijn om op deze momenten zonder stress voor mezelf durven te kiezen. Wat een top dag!!
Een van de restaurants waar we hebben gegeten en die me echt is bijgebleven is restaurant Gasthaus Steinberg. Eigenaar en Chef-kok Michael die samen met z’n sous-chef heerlijke gerechten in de keuken bereidt met veelal lokale producten. En Agata, de vrouw van Michael, die ons voortreffelijk bediende.
Gasthaus Steinberg is een van de restaurants die aangesloten is bij de KochArt beweging. Dit houdt in dat het restaurant z’n best doet te koken met zoveel mogelijk lokale producten met respect voor zowel mens als natuur. Veel producten komen dan ook rechtstreeks van de boerderij en worden kleinschalig geproduceerd. En dat proef je!
Wow! Wat hebben wij daar heerlijk gegeten. Het begon al meteen bij het voorgerecht. Tja, als je een hooisoep op een kaart ziet staan moet je zoiets natuurlijk gaan proeven. En daar was ik blij om! Wat een bijzonder maar vooral ook heerlijk soepje. Deze intrigeerde me.
Als hoofdgerecht een aantal verschillende stukken lokaal vlees op diverse manieren bereidt. Ook super lekker en mooi wat er allemaal bij ligt. Zoals je ziet werden we royaal voorzien van alles.
Gelukkig hebben we deze dagen ook een paar prachtige en hele fijne wandelingen gemaakt om het eten er weer een beetje af te krijgen, haha!
En om vervolgens toch weer lekker te eten. Zo lunchte wij na deze wandeling bij de prachtige Maierl Alm. Hier kun je ook super de luxe appartementen met fantastische uitzichten huren.
De huisgemaakte graved lachs en de flamkuchen smaakten ons na de wandeling ook erg goed.
En wat was dat nou met “mezelf tegenkomen in Brixental?” Nou, behalve dat ik ging vliegen terwijl ik dit best spannend vond met zo’n slecht oor, met de e-bike de berg op ging maar vooral ook weer naar beneden moest was er nog iets wat ik behoorlijk spannend vond en mij letterlijk in hoge sferen bracht. We zouden namelijk ook nog een ballonvaart maken, middenin de Kitzbüheler Alpen. Maar of ik dit durfde wist ik nog niet. Het vervelende van mijn oorprobleem was namelijk dat mijn oriëntatie niet goed functioneerde en heb ik ook nog eens hoogtevrees. Maar een kans om mee te mogen in een ballonvaart tijdens de Ballon Cup Kitzbüheler Alpen laat je niet schieten, toch?!
Inderdaad, dit kon ik toch echt niet laten schieten. Hoe spannend ik het ook vond. En wow! Wat ben ik blij dat ik dit gedaan heb. Wat was de ballonvaart spectaculair en sprookjesachtig. Dit avontuur bracht me letterlijk in hogere sferen;-)
Het moment dat het mandje de grond loslaat………Magic!
Ik houd de mand nog wel goed vast hoor, zie je het? Haha!
En als je dan toch een keer een ballonvaart gaat maken kan dit volgens mij het beste hier in de Kitzbüheler Alpen. Want wat is het mooi zo tussen, en zo nu en dan net boven, de bergtoppen. Wow! die zon maakt het wel nóg specialer.
We waren super ver gekomen. Echt gaaf! En toen was het tijd om weer terug op de grond te komen.
En omdat ik het toch best spannend vond, vooral vooraf, had ik onze piloot beloofd dat wanneer hij ons weer veilig aan de grond zou zetten ik hem zou kussen. Daar moet je je dan natuurlijk wel aan houden he;-))
Ben jij nu ook enthousiast over de regio Brixental in de Kitzbüheler Alpen geworden? Kijk dan hier voor meer informatie! Vind je het leuk om meer te weten te komen over de Kochart en welke restaurants erbij aangesloten zitten? Kijk dan hier! Oh, en je kan in de kitzbüheler Alpen ook de Kat Walk doen. Je loopt dan door de bergen van hotel naar hotel. Je bagage wordt gebracht en in alle accomodaties kun je goed eten. Gasthaus Steinberg is onder ander zo’n accommodatie. Kijk hier voor mee info!
Naar aanleiding van deze trip deelde ik eerder al mijn versie van de kaiserschmarrn die ik daar geproefd heb. Het recept hiervan vind je hier.
En zou jij het recept van de hooisoep wel willen hebben? Laat het me weten dan ga ik er achteraan.
Liefs,
Ellen
BewarenBewaren
Geef een reactie