Het leven van déze luizenmoeder! “Wat eten we vandaag?”
Hi, voor degene die mij nog niet kennen. Ik ben de founder & oprichter van Made by Ellen. Kom oorspronkelijk uit Twente. Ben getrouwd met mijn grote liefde (nou meestal dan). Heb 2 kinderen (een jongen van 10 en een meisje van 8). We zijn onlangs terug verhuisd naar Haarlem en sinds kort zijn we weer een beetje terug bij af met onze heerlijke pup Nora (lees: we hebben weer slapeloze nachten), die nu 5 maanden is. Welkom to my life!
Al een tijdje loop ik met het idee om, naast alle recepten, hotspots en alle andere food inspiratie, die ik deel. Je ook een kijkje in mijn leven te geven. Dit om een beetje tegenwicht te geven aan alle ‘perfecte plaatjes’ die je online veelal ziet en ook van mij dus. Want ook hier is het leven van een jong gezin turbulent en proberen we veelal maar wat.
Daarnaast begon ik mijn wekelijkste column op de website van Jamie Magazine (van Jamie Oliver) te missen en vind ik het gewoon erg leuk om op deze manier een kijkje in mijn leven te geven. Niet alleen over eten, mijn kinderen, manlief of de hond maar gewoon over mezelf. Dus zo nu en dan een persoonlijk verhaal van deze luizenmoeder. Enne, laat vooral hieronder weten wat je ervan vindt. Of het herkenbaar is, je eigen verhaal. etc. Vind ik leuk!
DEEL 4
DEZE “LUIZENMOEDER” – wat eten we vandaag?
De oudste vraagt “Mam, wat eten we vandaag”. Pasta antwoord ik. Na een kwartiertje krijg ik nogmaals de vraag wat we gaan eten. “Pasta” antwoord ik nogmaals.
Ik duik de keuken in en ga aan de slag. Wanneer het eten klaar is roep ik de kinderen naar beneden. M’n dochter komt er meteen aan en zoonlief roep ik nog maar een keer. Hij gaat zitten en kijkt behoorlijk chagrijnig. M’n dochter beklaagt zich over de pasta. Het begint me te dagen dat deze vegetarische ‘restjes’ pasta met allerlei vergeten groenten even wennen is.
Dan komt ook bij zoonlief het hoge woord eruit. “We zouden pasta bolgenese eten! Dat heb je zelf gezegd”. Al een beetje geërgerd over mijn dochter’s reactie en daar overheen nog de beschuldiging van mijn zoon voel ik de stoom uit mijn oren komen. Ik reageer dan ook een beetje bits “Dat heb ik helemaal niet gezegd.” Ik voel mijn wangen steeds roder worden. Of was dat toch van de wijn?
Als ik na een rot dag dan ook nog een paar minder leuke reacties en zelfs ‘unlikes’ krijg op een post waar ik zelf zo enthousiast over ben, kan ik het gevoel van “toch niks goed kunnen doen” niet onderdrukken.
Maar dan hoor ik Ilse de Lange die op dat moment te gast is bij De Wereld Draait Door zeggen, dat je mag zijn wie je bent en dat dat gewoon goed is. Wanneer je wilt janken dan mag dat ook en moet je dit gewoon lekker doen. Je hoeft je van niemand wat aan te trekken. Ilse staat op om haar nieuwste nummer ten gehore te brengen dat hier over gaat. “Nou, janken dat wil ik wel hoor Ilse!”
Het gevoel van niks goed te kunnen doen ebt langzaam weg en ik krijg weer plezier. Ook mijn volgers voelen dat plezier en de positieve reacties stromen weer binnen.
Hoe lastig het soms ook is dat ik de dingen uit mezelf moet halen, ik vind het toch ook een fijne en geruststellende gedachte dat ik het voor een groot deel zelf in de hand hebt. Wanneer ik me even niet zo geweldig voel lijkt iedereen wel het gevecht met me aan te willen gaan of juist verder van me vandaan te bewegen. En juist als ik op m’n piek zit, zingt iedereen met me mee.
Toch kan het dan ook lastig zijn om de kracht en inspiratie uit mezelf te halen. Vooral op die dagen dat het even allemaal wat minder gaat. Er verschijnt spontaan een grijns op m’n gezicht omdat ik me meteen realiseer dat het zomaar zo’n dag zou kunnen worden.
Getekend, deze “luizenmoeder”
Ik vind het leuk om van je te horen. Laat hieronder je reactie achter. Meepraten op facebook kan ook.
Meer lezen?! Hier lees je Deze Luizenmoeder: deel 1 “onder de douche” , deel 2 “bij de dokter” en deel 3 “de wintersport”.
Geef een antwoord