Yeah, het is inmiddels een jaartje geleden dat ik met mijn blog ben gestart. Terugkijkend hierop vond ik dit een heel spannend jaar waar ik m’n eigen angsten onder ogen moest zien maar het was vooral een bijzonder jaar waar ik echt heel veel plezier aan heb beleefd en waar ik met een heel goed en trots gevoel op terug kijk!
Het is allemaal begonnen bij het idee van een eigen kookboek uitbrengen. Ik wil namelijk mijn passie over goed eten en drinken graag met je delen. Laten zien dat je heel eenvoudig samen met je familie en vrienden aan tafel kunt genieten van goed en gezond eten. Dat koken met verse en onbewerkte producten echt niet moeilijk hoeft te zijn. En dat je ook met een verse zelfgemaakte maaltijd makkelijk met 30 minuten aan tafel kunt zitten. En dat je gewoon kan eten wat je zelf lekker vindt en dat dit ook heel toegankelijk en geschikt voor kinderen kan zijn. Ik geloof hier volledig in en mijn enthousiasme hierover wil ik graag met je delen.
Maar ja,…. hoe komt zo’n kookboek er zonder dat mensen weten wie je bent? Tja….. hoe laat ik mezelf zien en kunnen mensen mij leren kennen? Door te bloggen misschien? In het verleden werd mij al een paar keer door vrienden verteld dat ik echt moest gaan bloggen. Men vond dit echt iets voor mij….. Maar het probleem was dat IK dit echt NIETS voor mij vond. En waarom?! Omdat ik gewoonweg doodsbang was. Doodsbang voor wat er zou kunnen gebeuren. Voor het feit dat mensen kunnen reageren en omdat ik bang was dat het niet genoeg zou zijn. Dus ja… ik heb mijn eigen angsten dit jaar onder ogen moeten zien. En…., ik ben héél blij dat ik dit gedaan heb. Dat waar ik zóóó bang voor was blijk ik nu het allerleukste te vinden; bloggen!!! Natuurlijk zijn er dagen dat ik het nog steeds spannend vind maar dat is eigenlijk ook wel leuk (soms pas achteraf hoor, hihi). Het interactieve maakt bloggen zo leuk. Dat iedereen meteen kan reageren en een mening kan hebben vind ik nu zo bijzonder. Alle warme, ontroerende, lieve, aanmoedigende en inspirerende berichtjes die ik van jullie heb mogen ontvangen zijn talloos. Ook de foto’s met de door jullie gemaakte gerechten waardeer ik enorm. Dank hiervoor!! Dit heeft mij gesteund en gemotiveerd om verder te gaan.
Behalve dat ik met deze blog veel geef levert het mij ook heel veel op. Bloggen is mijn uitlaatklep geworden. Ik kan er al mijn creativiteit in kwijt. Zo bedenk ik alle recepten, kook, style en fotografeer ik al het eten en ‘vertel’ ik er ook iets over. Heb ik de kans gekregen om voor Jamie Magazine te bloggen over van alles wat mij bezig houdt, plaatsen Culy en Metronieuws recepten van mij op hun eigen site. Heeft Ellen Barendregt met haar, 365 dagen Ellen’s, over mij geschreven. Heb ik een recept mogen ontwikkelen voor Iki beer. Ruim 200 van jullie hebben mijn facebook pagina ‘geliked’. En elke dag weten vele mensen mijn blog te vinden en te waarderen. En dit worden er nog steeds meer. Dit vind ik allemaal waanzinnig en héél bijzonder. Ik had van te voren nooit kunnen en durven bedenken dat dit allemaal zou gaan gebeuren.
En waar sta ik nu. Het kookboek is er nog niet maar om eerlijk te zijn ben ik hier ook helemaal niet meer mee bezig. Het was voor mij een middel om te communiceren en daarvoor heb ik nu mijn blog. Misschien komt het er ooit nog van maar misschien ook niet. Het maakt niet uit. Ik doe nu wat ik het allerleukste vind en dat is in contact zijn met mensen en communiceren over lekker eten.
Ik ben van plan om er dit 2e jaar weer vol voor te gaan en wil nog veel meer lekkere gerechten met je delen. Ook wil ik meer over producten en plekken ‘vertellen’ waar ik helemaal blij van wordt. Ik zou het dan ook geweldig vinden als je me blijft opzoeken en me af en toe laat weten wat je ervan vindt.
Liefs,
Ellen
O ja….. en als je het recept en/of meer foto’s van deze geweldige smeuïge chocolade taart wilt zien kun je gewoon hier klikken. Enjoy!
Gerelateerde berichten:
